ভূল ভুল শুদ্ধ শুদ্ধ..
সৰুতে আমি 'ভূল' বুলিয়েই লিখিবলৈ শিকিছিলো৷ কেতিয়াৰ পৰা 'ভূল'টো ভুল বুলি ধৰা হ'ল মনত নাই যদিও সহজে মানি ল'লোঁ আৰু অভ্যাসত পৰিণত হৈ গ'ল৷ তেনেদৰে আগতে চলি থকা কিছুমান বানান এতিয়া গ্ৰহণযোগ্য নহয় বুলি আমি মানি লৈ আছো৷ এনেদৰে বানান সলনি হৈ থকা বাবে পুৰণিদিনীয়া মানুহৰ মনত খেলিমেলি হ'ব পাৰে আৰু লিখোঁতে বানান ভুল হ'ব পাৰে৷ সেইটো বৰ ডাঙৰ কথা নহয়৷ কিন্তু আজিকালি সমাপিকা আৰু অসমাপিকা ক্ৰিয়াৰ ব্যৱহাৰহে বহুতেই নজনা যেন দেখা গৈছে৷
হয়তো কথা কওঁতে অসমীয়াত 'ই'তকৈ 'য়'হে বেছি ব্যৱহাৰ হোৱা বাবেও এই ভুল সোমাই পৰিছে৷ কওঁতে আমি 'ময়' বুলিহে কওঁ, 'মই' বুলি নকওঁ৷ কিন্তু লিখোঁতে 'ময় ভাল ল'ৰা' বুলি লিখিলে ভুল হ'ব৷ একেদৰে আমি 'তয়' বুলি কওঁ কিন্তু লিখোঁতে 'তই' হে লিখিব লাগিব৷
যেতিয়া কোনো এটা কাম শেষ হোৱা বুজায় তেতিয়া 'য়' ব্যৱহাৰ হয় (সমাপিকা ক্ৰিয়া) আৰু কামটোৰ পাছত আৰু কিবা কাম চলি থকা বুজালে 'ই' ব্যৱহাৰ হয় (অসমাপিকা ক্ৰিয়া)৷
সি ৰাতিপুৱা ভাত খায়৷ কিন্তু, সি ভাত খাই শুবলৈ যায়৷
ইতিহাসে ৰিঙিয়াই কয়৷ অৰ্থাৎ, ইতিহাসে ৰিঙিয়ায়৷
সৰুতে আমি 'ভূল' বুলিয়েই লিখিবলৈ শিকিছিলো৷ কেতিয়াৰ পৰা 'ভূল'টো ভুল বুলি ধৰা হ'ল মনত নাই যদিও সহজে মানি ল'লোঁ আৰু অভ্যাসত পৰিণত হৈ গ'ল৷ তেনেদৰে আগতে চলি থকা কিছুমান বানান এতিয়া গ্ৰহণযোগ্য নহয় বুলি আমি মানি লৈ আছো৷ এনেদৰে বানান সলনি হৈ থকা বাবে পুৰণিদিনীয়া মানুহৰ মনত খেলিমেলি হ'ব পাৰে আৰু লিখোঁতে বানান ভুল হ'ব পাৰে৷ সেইটো বৰ ডাঙৰ কথা নহয়৷ কিন্তু আজিকালি সমাপিকা আৰু অসমাপিকা ক্ৰিয়াৰ ব্যৱহাৰহে বহুতেই নজনা যেন দেখা গৈছে৷
হয়তো কথা কওঁতে অসমীয়াত 'ই'তকৈ 'য়'হে বেছি ব্যৱহাৰ হোৱা বাবেও এই ভুল সোমাই পৰিছে৷ কওঁতে আমি 'ময়' বুলিহে কওঁ, 'মই' বুলি নকওঁ৷ কিন্তু লিখোঁতে 'ময় ভাল ল'ৰা' বুলি লিখিলে ভুল হ'ব৷ একেদৰে আমি 'তয়' বুলি কওঁ কিন্তু লিখোঁতে 'তই' হে লিখিব লাগিব৷
যেতিয়া কোনো এটা কাম শেষ হোৱা বুজায় তেতিয়া 'য়' ব্যৱহাৰ হয় (সমাপিকা ক্ৰিয়া) আৰু কামটোৰ পাছত আৰু কিবা কাম চলি থকা বুজালে 'ই' ব্যৱহাৰ হয় (অসমাপিকা ক্ৰিয়া)৷
সি ৰাতিপুৱা ভাত খায়৷ কিন্তু, সি ভাত খাই শুবলৈ যায়৷
ইতিহাসে ৰিঙিয়াই কয়৷ অৰ্থাৎ, ইতিহাসে ৰিঙিয়ায়৷
Right
ReplyDelete