ৰঙতে বিন্ধালো কাণ, বিষত যায় ধাতু প্ৰাণ..

ৰঙতে বিন্ধালো কাণ, বিষত যায় ধাতু প্ৰাণ..

পানী আৰু জুইৰ পৰা কণ-কণ শিশুসকলক আঁতৰত ৰখাই মঙ্গলজনক৷ নহ’লে যিকোনো ধৰণৰ দুৰ্ঘটনা ঘটাৰ সম্ভাৱনা থাকে৷ সৰুকালৰ ঘটনা এটা মনত পৰিলে মোৰ গাৰ নোম এতিয়াও শিয়ৰি উঠে৷ 

মোৰ বয়স চাৰিবছৰমান আছিল হয়তো তেতিয়া৷ তেতিয়া আমি নগাঁওৰ ওচৰৰ শেনচোৱাত থকা চৰকাৰী ৰেচম পামত থাকো৷ আমাৰ কাষৰ ঘৰতে আছিল কলিতা উপাধিৰ এঘৰ মানুহ৷ নলবাৰীৰ ফালৰ মানুহ৷ প্ৰায়ে আমাক পাগলাদিয়া নদীৰ বিষয়ে সাধুকথা শুনাইছিল তেখেতসকলে৷ তেখেতসকলৰ সৰু কেচুৱা এটা আছিল৷ তেতিয়াও ভালদৰে খোজ দিব পৰা হোৱাই নাই৷ কেচুৱাটি চোৱা-চিতা কৰিছিল ভগীৰথ নামৰ ল’ৰা এজনে৷ ভগীৰথৰ বয়স কিজানি বাৰবছৰমানহে আছিল৷ কিন্তু পাগলাদিয়া নৈৰ পাৰৰ ল’ৰা৷ ভালদৰে সাঁতুৰিব জানিছিল৷

মোৰ দুয়োজন দাদা, ভগীৰথ আৰু মই একেলগে খেলি ফুৰিছিলো৷ কিন্তু ভগীৰথৰ কোলাত সদায় কেচুৱাটিও থাকে৷ 

সেইবাৰ ভগীৰথৰ পৰাই দাদাহঁতে নতুন কথা এটা শিকিছিল৷ মৰাপাটৰ নিচিনাকৈ ভেণ্ডিগছৰ পৰা আঁহ উলিওৱা বুদ্ধি৷ ভেণ্ডি গছ পুৰঠ হোৱাৰ পাছত কাটি নি কিছুদিন পানীত বুৰাই ৰাখিব লাগে৷ তাৰপাছত পানীৰ তলৰ পৰা উলিয়াই আনি গছডালৰ বাকলিবোৰ হাতেৰে বিশেষ কৌশলেৰে টানি উলিয়াই আনিব পাৰি৷ ঠিক মৰাপাট যেনেই লাগে৷ সেইবোৰ কাম কৰাত ঘৰৰ পৰাও কোনো বাধা নাপাইছিলো আমি৷

এদিন ৰাতিপুৱাতে আমি গোটেইকেইটা পামৰ ভিতৰতে থকা সৰু পুখুৰীটোৰ ওচৰ পালোঁগে৷ পানীত ভেণ্ডিগছ বুৰাই থবলৈ৷ ভগীৰথে কোলাৰ পৰা কেচুৱাটো মোৰ হাতত দি কামত লাগি গ’ল৷ দাদাহঁতেও সহায় কৰিবলৈ ধৰিলে৷ মই আৰু কেচুৱাটো পুখুৰীৰ পাৰত খেলি থাকিলো৷ কেঁচুৱাটোৱে লেপেটা কাঢ়ি বহি পুখুৰীৰ পানীৰ ফালে অলপ চুচৰি আগুৱাই গ’ল৷ মইও পিছে পিছে গ’লো৷ ইফালে ভগীৰথহঁত নিজৰ কামত ব্যস্ত৷ কেচুৱাটো পানীৰ একেবাৰে ওচৰ পালেগৈ৷ হঠাতে মোৰ মনত এটা ভাব খেলালে৷ কেচুৱাটোৱে বাৰু সাঁতুৰিব পাৰিবনে? তাকে চাবলৈ মই কেচুৱাটো পানীলৈ থেলা মাৰি দিলো৷ ধপংকৈ শব্দ এটা হ’ল৷ কেচুৱাটো ঠিক ভেকুলী এটাৰ নিচিনাকৈ হাত ভৰি মাৰি মাৰি পানীৰ তললৈ সোমাই যাব ধৰিলে৷ উপঙি নুঠিল৷ মই ভয়ত কঁপিবলৈ ধৰিলো৷ ঠিক তেনেতে ভগীৰথ পানীত জপিয়াই পৰিল আৰু পানীৰ তলৰ পৰা কেঁচুৱাটো উদ্ধাৰ কৰি আনিলে৷ দাদাহঁতে মোক উধাই-মুধাই গালি পাৰিলে৷ আটাইকেইটা ঘৰ পালোহি৷ দেউতাৰ আগত সকলো কথা কোৱাৰ পাছত দেউতাই মোৰ পিঠি ফালিব বুলি ভয় কৰিছিলো যদিও দেউতা আচৰিত ধৰণে গহীন হৈ পৰিল৷ হয়তো কি ভয়ানক ঘটনা ঘটিব ধৰিছিল তাকে ভাবি ভয় খাইছিল৷ 

অলপ সময় পাছত কোলাত কেচুৱা লৈ ভগীৰথ আকৌ আহি ওলাল৷ কেচুৱাটোক ভালদৰে গা-মূৰ ধুৱাই নতুন কাপোৰ পিন্ধাই লৈ আহিছে৷

ভয়তে কেচুৱাটোলৈ চাবলৈ মন নগ’ল৷ হাত-ভৰিবোৰ মোৰ তেতিয়াও কঁপি আছিল৷