মৃত্যু

হে মোৰ জীবনৰ অন্তিম পূৰ্ণতা

মৰণ , হে মৰণ,  মোৰ কাণে কাণে আহি কৈ যা৷

 

দিনে প্ৰতিদিনে অপেক্ষা মই কৰিছো তোমাৰ,

তোমাৰ বাবে বৰণ কৰিছো সুখ-দুখ এই জীৱনৰ৷

 

আজি মই যি , যিসকলো মোৰ , মোৰ আশা আৰু মোৰ  প্ৰেম

মাথো তোমালৈ বৈ আছে এটি গুপ্ত স্ৰোত হৈ ৷

 

তোমাৰ এক শেষ চাৱনিত

মোৰ এই প্ৰাণ তোমাৰেই হৈ যাব ৷

ফুলৰ থোপাৰ মালা গাঁঠি

দৰাৰ বাবে বৰমালা সাজু হৈ আছে৷

বিয়াৰ পাছত কণ্যাৰ গৃহত্যাগ হ'ব

আৰু তাইৰ প্ৰভুৰ সতে  মিলিত হ'ব

নিশাৰ নিৰ্জনতাত৷

                                        -----ৰবীন্দ্ৰনাথ ঠাকুৰৰ "মৃত্যু" কবিতাৰ অনুবাদ