অবুজ ল'ৰালি... সাপৰ সৈতে ধেমালি..
সাপ দেখি ভয় নোখোৱা মানুহ খুব কমেইহে আছে৷ সাপ দেখিলেই ভয় লগা প্ৰাণী৷ কিন্তু সেই ভয় একেবাৰে কম বয়সীয়া বা অবুজ শিশু এটাৰ নাথাকিবও পাৰে৷ সাপলৈ ভয় মোৰো কম নহয়৷ সাপৰ সৈতে সৰুকালতে হোৱা অভিজ্ঞতা কিছুমান মনত পৰিলে এতিয়া গাটো শিয়ৰি উঠে৷
তেতিয়া আমি নগাঁৱৰ ওচৰৰ শেনচোৱা নামৰ ঠাইত থকা চৰকাৰী ৰেচম পামত থাকো৷ মই স্কুললৈ যোৱা নাই৷ দাদা দুজনৰ সৈতে পামত থকা আন ল'ৰা-ছোৱালীবোৰৰ সৈতে খেলি ফুৰো৷ তেতিয়া বাৰিষাৰ বতৰ৷ সেইসময়ত বানপানীও খুব হৈছিল৷ এদিন আবেলি আমি খেলি-খেলি পামৰ মূল গেটখনৰ ওচৰ পালোগৈ৷ তেনেতে এজনৰ চকুত পৰিল এডাল দীঘল সাপ৷ হয়তো দুই-তিনি ফুটমান দীঘল আছিল৷ সাপ দেখিলেই মাৰিবলৈ উদ্যত হোৱা স্বভাৱ বহু মানুহৰে আছে৷ সেই সাপডাল দেখিয়েই দুজনমানে শিল দলিয়াবলৈ আৰম্ভ কৰিলে৷ কেইটামান শিল গাত পৰি সাপডাল আধামৰা হৈ চটফটাবলৈ ধৰিলে৷ হঠাতে মোৰ কি জক উঠিল নাজানো৷ আগবাঢ়ি গৈ আধামৰা সাপডালৰ মূৰতে দিলো গচকি৷ বাকীবোৰে দূৰৰ পৰা চিঞৰি থাকিল, "ঐ নাযাবি, ওচৰলৈ নাযাবি৷" মই দুটামান গচক মাৰি সাপডাল সিফলীয়া কৰি দিলো৷ দুজনমানে ক'লে সাপৰ দাঁত ভৰিত সোমালে সাংঘাটিক কথা৷ মোৰ পিছে একো নহ'ল৷ ঘৰলৈ আহি দেউতাৰ আগত দাদাহঁতে গোচৰ দিলে৷ দেউতাই একো নক'লে৷
শেনচোৱাৰেই কথা৷ বয়স মোৰ হয়তো চাৰি-পাঁচ বছৰ মানেই আছিল৷ তেতিয়া জাৰকালি আৰম্ভ হ'ব ধৰিছে৷ ৰাতিপুৱা চাহ-জলপান খাই বাহিৰ ওলাই গ'লো৷ ঘৰৰ সন্মুখৰ বাটটোৰ আনফালে থকা নুনি গছবোৰৰ পাত চিঙি আছে পামত কাম কৰা মানুহ কিছুমানে৷ মই বাটত থিয় হৈ চাই আছো৷ হঠাতে তললৈ চকু গ'ল৷ বাট আৰু নুনিগছৰ বাৰীখনৰ মাজতে থকা শুকান নৰ্দমাটোত এডাল প্ৰকাণ্ড দীঘল সাপ পৰি আছে৷ কমেও পাঁচফুটমান দীঘল আছিল বোধকৰো৷ মই একান্ত মনে সাপডাল চাই থাকিলো৷ সাপডালে লৰচৰ কৰা নাই৷ মৰা সাপ বুলি ভাবি ওচৰ চাপি গ'লো৷ হঠাতে সাপডাল সাৰ পাই উঠিল আৰু লাহে-লাহে লৰচৰ কৰি আগবাঢ়িব ধৰিলে৷ মই চিঞৰ আৰম্ভ কৰিলো, "সাপ, সাপ, সাপ....." নুনিগছৰ পাত চিঙি থকা মানুহ চাৰিজনমান দৌৰি আহি কোবাই কোবাই সাপডাল মাৰিলে৷ সাপডালে ফেট তুলি প্ৰতি আক্ৰমণ কৰিব খুজিছিল যদিও মানুহ কেইজনৰ হাতত ধৰাশায়ী হ'ল৷
তৃতীয় শ্ৰেণীত পঢ়ি থাকোঁতে আমি শ্বিলঙলৈ বদলি হৈ যাও্ঁ৷ আমি থকা ঠাইৰ পৰা স্কুললৈ পাহাৰীয়া বাটেৰে খোজকাঢ়ি যাওঁ সৰু ভাইটিৰে সৈতে আমি চাৰিজন ল'ৰা৷ এদিন তেনেদৰে গৈ থাকোঁতে বাটতে মুখামুখি হ'লো ৰঙা-মটীয়া বৰণৰ সৰু সাপ এডালৰ৷ গাটো ঘূৰণীয়া নহয়, চাৰিচুকীয়া ধৰণৰ৷ সেইডাল দেখি আকৌ কিবা জক উঠি গ'ল৷ আগবাঢ়ি গৈ দিলো জোতাৰে সাপডালৰ পেটতে প্ৰচণ্ড এটা গচক৷ সাপডালৰ পেটটো কিবা এটা শব্দ কৰি ফাটি গ'ল৷ কথাটো অৱশ্যে ঘৰত নক'লো৷
ডাঙৰ হৈ অহাৰ লগে-লগে কিন্তু সাপলৈ ভয় বাঢ়ি যাব ধৰিলে৷
সাপ দেখি ভয় নোখোৱা মানুহ খুব কমেইহে আছে৷ সাপ দেখিলেই ভয় লগা প্ৰাণী৷ কিন্তু সেই ভয় একেবাৰে কম বয়সীয়া বা অবুজ শিশু এটাৰ নাথাকিবও পাৰে৷ সাপলৈ ভয় মোৰো কম নহয়৷ সাপৰ সৈতে সৰুকালতে হোৱা অভিজ্ঞতা কিছুমান মনত পৰিলে এতিয়া গাটো শিয়ৰি উঠে৷
তেতিয়া আমি নগাঁৱৰ ওচৰৰ শেনচোৱা নামৰ ঠাইত থকা চৰকাৰী ৰেচম পামত থাকো৷ মই স্কুললৈ যোৱা নাই৷ দাদা দুজনৰ সৈতে পামত থকা আন ল'ৰা-ছোৱালীবোৰৰ সৈতে খেলি ফুৰো৷ তেতিয়া বাৰিষাৰ বতৰ৷ সেইসময়ত বানপানীও খুব হৈছিল৷ এদিন আবেলি আমি খেলি-খেলি পামৰ মূল গেটখনৰ ওচৰ পালোগৈ৷ তেনেতে এজনৰ চকুত পৰিল এডাল দীঘল সাপ৷ হয়তো দুই-তিনি ফুটমান দীঘল আছিল৷ সাপ দেখিলেই মাৰিবলৈ উদ্যত হোৱা স্বভাৱ বহু মানুহৰে আছে৷ সেই সাপডাল দেখিয়েই দুজনমানে শিল দলিয়াবলৈ আৰম্ভ কৰিলে৷ কেইটামান শিল গাত পৰি সাপডাল আধামৰা হৈ চটফটাবলৈ ধৰিলে৷ হঠাতে মোৰ কি জক উঠিল নাজানো৷ আগবাঢ়ি গৈ আধামৰা সাপডালৰ মূৰতে দিলো গচকি৷ বাকীবোৰে দূৰৰ পৰা চিঞৰি থাকিল, "ঐ নাযাবি, ওচৰলৈ নাযাবি৷" মই দুটামান গচক মাৰি সাপডাল সিফলীয়া কৰি দিলো৷ দুজনমানে ক'লে সাপৰ দাঁত ভৰিত সোমালে সাংঘাটিক কথা৷ মোৰ পিছে একো নহ'ল৷ ঘৰলৈ আহি দেউতাৰ আগত দাদাহঁতে গোচৰ দিলে৷ দেউতাই একো নক'লে৷
শেনচোৱাৰেই কথা৷ বয়স মোৰ হয়তো চাৰি-পাঁচ বছৰ মানেই আছিল৷ তেতিয়া জাৰকালি আৰম্ভ হ'ব ধৰিছে৷ ৰাতিপুৱা চাহ-জলপান খাই বাহিৰ ওলাই গ'লো৷ ঘৰৰ সন্মুখৰ বাটটোৰ আনফালে থকা নুনি গছবোৰৰ পাত চিঙি আছে পামত কাম কৰা মানুহ কিছুমানে৷ মই বাটত থিয় হৈ চাই আছো৷ হঠাতে তললৈ চকু গ'ল৷ বাট আৰু নুনিগছৰ বাৰীখনৰ মাজতে থকা শুকান নৰ্দমাটোত এডাল প্ৰকাণ্ড দীঘল সাপ পৰি আছে৷ কমেও পাঁচফুটমান দীঘল আছিল বোধকৰো৷ মই একান্ত মনে সাপডাল চাই থাকিলো৷ সাপডালে লৰচৰ কৰা নাই৷ মৰা সাপ বুলি ভাবি ওচৰ চাপি গ'লো৷ হঠাতে সাপডাল সাৰ পাই উঠিল আৰু লাহে-লাহে লৰচৰ কৰি আগবাঢ়িব ধৰিলে৷ মই চিঞৰ আৰম্ভ কৰিলো, "সাপ, সাপ, সাপ....." নুনিগছৰ পাত চিঙি থকা মানুহ চাৰিজনমান দৌৰি আহি কোবাই কোবাই সাপডাল মাৰিলে৷ সাপডালে ফেট তুলি প্ৰতি আক্ৰমণ কৰিব খুজিছিল যদিও মানুহ কেইজনৰ হাতত ধৰাশায়ী হ'ল৷
তৃতীয় শ্ৰেণীত পঢ়ি থাকোঁতে আমি শ্বিলঙলৈ বদলি হৈ যাও্ঁ৷ আমি থকা ঠাইৰ পৰা স্কুললৈ পাহাৰীয়া বাটেৰে খোজকাঢ়ি যাওঁ সৰু ভাইটিৰে সৈতে আমি চাৰিজন ল'ৰা৷ এদিন তেনেদৰে গৈ থাকোঁতে বাটতে মুখামুখি হ'লো ৰঙা-মটীয়া বৰণৰ সৰু সাপ এডালৰ৷ গাটো ঘূৰণীয়া নহয়, চাৰিচুকীয়া ধৰণৰ৷ সেইডাল দেখি আকৌ কিবা জক উঠি গ'ল৷ আগবাঢ়ি গৈ দিলো জোতাৰে সাপডালৰ পেটতে প্ৰচণ্ড এটা গচক৷ সাপডালৰ পেটটো কিবা এটা শব্দ কৰি ফাটি গ'ল৷ কথাটো অৱশ্যে ঘৰত নক'লো৷
ডাঙৰ হৈ অহাৰ লগে-লগে কিন্তু সাপলৈ ভয় বাঢ়ি যাব ধৰিলে৷
No comments:
Post a Comment