এখেত ক'ৰ পৰা আহিল?

এখেত ক’ৰ পৰা আহিল?

ভাবিলে লাজ লাগে এতিয়াও৷ আজিকালিৰ মানুহে লিফ্ট কেতিয়াবা নহয় কেতিয়াবা ব্যৱহাৰ কৰেই আৰু ব্যৱহাৰ কৰিবলৈও শিকি যায় সোনকালেই৷ যিসময়ৰ কথা ইয়াত ক’ব খুজিছো সেই সময়ত গুৱাহাটীৰ এল আই চি বিল্ডিংটোৱেই বোধকৰো সকলোতকৈ ওখ বিল্ডিং আছিল অসমৰ ভিতৰতে৷

কিবা এটা কামত দিল্লীলৈ গৈছিলো৷ মানুহ এজনক লগ পাবলৈ ডাঙৰ অফিচ এটালৈ গৈছিলো, অকলে৷ প্ৰকাণ্ড ডাঙৰ বিল্ডিং৷ পোন্ধৰ-বিশ মহলামান হ’ব কিজানি৷

ৰিচেপচনত সোধোঁতে মানুহজন ক’ত বহে মোক জনাই দিলে৷ কোন মহলাৰ, কোন কোঠাত , কেই নম্বৰ আসনত বহে মোক কৈ দিলে৷ সিমান ওপৰলৈ যাবলৈ লিফ্টেৰে যাবই লাগিব৷ প্ৰকাণ্ড স্বয়ংক্ৰিয় লিফ্ট৷ দুজনমান মানুহ সোমাল৷ পাছে-পাছে মইও সোমালো৷ মানুহকেইজনে কিবা-কিবি বুটাম টিপিলে৷ মই ভয়তে একো নিটিপিলো৷ মই যাব লগা ফ্লোৰৰ বুটামটো কোনেও নিটিপিলে৷ মানুহবোৰ এজন এজনকৈ ওলাই গ’ল লিফ্টৰ পৰা৷ মই লিফ্টৰ ভিতৰত অকলে৷ মই যাবলগা ফ্লোৰৰ বাবে বুটাম টিপিবলৈ অলপ সাহস গোটাবলৈ লওঁতেই লিফ্টটো নিজে নিজে ওপৰলৈ গৈ থাকিল৷ মই নামিবলগীয়া ফ্লোৰ পাৰ হৈ গ’ল৷ গৈয়েই থাকিল ওপৰলৈ৷ কেনেদৰে ৰখাব লাগে নাজানি মই যি হয় হ’ব বুলি ভিতৰতে ৰৈ থাকিলো৷

তেনেদৰে লিফ্টটো গৈ গৈ একেবাৰে ওপৰ পালেগৈ৷ কিমান ওপৰ পালে নাজানো৷ মই ভাগ্যক ধিয়াই ভিতৰতে ৰৈ থাকিলো৷ অলপ পাচত লিফ্টটো ওপৰত গৈ ৰৈ গ’ল৷ কোনো মানুহ নোসোমাল৷ সেইটো ফ্লোৰত আচলতে কোনো অফিচেই নাই বোধকৰো৷ গতিকে কোনো মানুহ উঠা-নমা তাত নকৰে বুলি বুজিলো৷ তাৰপাছত লিফ্টটো আকৌ তলমুখে গতি কৰিলে৷ ওপৰৰ পৰা আহি প্ৰথমে যি মহলাত ৰ’ল, তাতে মানুহ এজন সোমাই আহিল৷ মানুহজন ভিতৰ সোমাই আহিয়েই মোক দেখি অতি আচৰিত ভাবে মোৰ ফালে চালে৷

হয়তো ভাবিলে, “এওঁ আকৌ ক’ৰ পৰা আহিল? ওপৰততো কোনো অফিচ নাই৷”

মই অতি গহীন হৈ বেলেগ ফালে চাই থাকিলো৷

অলপ পাছত লিফ্টটো ৰ’ল৷ মই নামিবলগীয়া ফ্লোৰতে৷ দুৱাৰ খোল খালে৷ মই বেগাই বাহিৰ ওলাই দীঘলকৈ উশাহ এটা লৈ ভাবিলো, ৰক্ষা৷ আজিলৈ বাচিলো৷

উভতি আহোঁতে কেনেদৰে আহিলো মনত নাই৷