At the outset.. বাট চ'ৰাতে

Welcome to my world..
I am not a writer nor a poet. Just trying to narrate some of my experiences .. I am usually comfortable in writing in Assamese, my mother tongue. Have written few blogs in English and have tried my hands in composing few poems in Hindi too.. My Hindi speaking friends may excuse me for my audacity to do so..

মোৰ জগতলৈ আদৰিছো...
কোনো কবি সাহিত্যিক মই নহয়, কিছুমান অভিজ্ঞতাৰ বৰ্ণনা মাথোন কৰিছো ইয়াত.. মাতৃভাষা অসমীয়াতে লিখি ভাল পাওঁ যদিও ইংৰাজীতো লিখিছো.. হিন্দী ভাষাতো দুটামান কবিতা লিখিবলৈ চেষ্টা কৰি চাইছো....

Translate

Sunday 13 December 2015

আপিগিলানে কলাত লবো…

আপিগিলানে কলাত লবো…

সৰুতে বৰ চাপৰ আছিলো৷ মূৰটো ডাঙৰ, নাকটোও চেপেটা বাবে আৰু অধিক চাপৰ দেখা গৈছিল মোক৷ কিছুমানে “গাইথা” বুলি জোকাইছিল৷ কিছুমানে জোকাইছিল “মাদা” (শকত) বুলি৷ ওখ হোৱাৰ দুৰ্বাৰ হেঁপাহ এটা মনত পুহি ৰাখিছিলো৷ এবাৰ অষ্টম নে নৱম শ্ৰেণীত থাকোঁতে বৰপেটাত অসম বিজ্ঞান সমিতিৰ অধিৱেশন এখন হৈছিল৷ প্ৰদৰ্শনী চাবলৈ আমি শাৰী পাতিছিলো৷ সকলোতকৈ চাপৰ বাবেই হয়তো মোক একেবাৰে আগত থিয় কৰাই দিয়া হৈছিল৷ দুৱাৰমুখতে আছিল এখন দীঘল আইনা৷ মূৰৰ পৰা ভৰিলৈকে সম্পূৰ্ণকৈ দেখা যায়৷ তাতে নিজৰ চেহেৰাটো ভালদৰে চালো৷ চাই দৃষ্টি ঘূৰাই দিলোঁ৷ সঁচাকৈয়ে মই ইমান চাপৰ৷

মোৰ সহপাঠী প্ৰভাতো প্ৰায় মোৰ সমানেই ওখ আছিল৷ দুয়ো আছিলো নলে-গলে লগা বন্ধু৷ হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষাৰ আগে আগে এদিন সন্ধিয়া দুয়ো চাউলখোৱা নদীৰ দলঙৰ ওপৰেৰে গৈ আছিলো অলপ মুকলি বতাহ খোৱাৰ মানসেৰে৷ সেই সময়ত বহুতো যুৱক তাত গোট খায়, একে উদ্দেশ্যেৰেই৷ 

আমি খোজ কাঢ়ি কিছুদূৰ পাৰ হৈ যোৱাৰ পাছতে প্ৰভাতে মাত দিলে,
“সিহঁতে আমাক দুটাক দেখি কি কৈছে মন কৰিলিনে?”
“নাই কৰা৷ মই বেলেগ কিবা চিন্তা কৰি আছিলোঁ৷” মই উত্তৰ দিলোঁ৷
“আমাক দেখি সিহঁতে কৈছে, কি সৰু-সৰু ছলিয়ে৷ আহুন কলেজত গেলি আপিগিলানে কলাত লবো৷ (ইহঁত কলেজলৈ গ’লে ছোৱালী বিলাকে কোলাত ল’ব)৷”
একো উত্তৰ নিদিলো৷ ওখ হোৱাৰ বাসনা আৰু অধিক প্ৰবল হ’ল৷ দুৱাৰত ধৰি ওলমি থকা, ৰিঙত ধৰি উঠা-নমা কৰা আদি ব্যায়াম কৰি থাকিলো৷
সময় বাগৰি গ’ল৷ চাপৰ বুলি কোনেও হাঁহিব নোৱাৰা অৱস্থা এটা পালোঁ৷

কলেজত অৱশ্যে কোনেও কোলাত ল’বলৈ সাহস নকৰিলে৷

No comments:

Post a Comment