এটা দুটকীয়া মুদ্ৰা

এটা দুটকীয়া মুদ্ৰা…

সৰু ল’ৰাটো তেতিয়া গুৱাহাটীৰ ফেকাল্টি স্কুলৰ প্ৰথম/দ্বিতীয় শ্ৰেণীমানত পঢ়ে ৷ ৰাতিপুৱা আঠবজাতে স্কুললৈ ওলাই যায় সি স্কুলবাছেৰে ৷ ব্ৰহ্মপুত্ৰৰ সিটো পাৰে স্কুলখন ৷ ইমান ৰাতিপুৱাতে টিফিন বনাই দিয়া কামটো সহজ নহয় বাবে আমি তাক স্কুলৰ কেন্টিনতেই টিফিন খাবলৈ দিছিলো মাজে-মাজে ৷ কেন্টিনত গৰম গৰম পুৰী-ভাজি আদি পোৱা গৈছিল, আঠ টকাতে ৷  টিফিন বাকচত ৰাতিপুৱাতে ভৰাই  লৈ যোৱা ঠাণ্ডা বস্তুবোৰ খোৱাতকৈ গৰমে গৰমে  কিবা এটা খোৱা ভাল বুলি ভাবি আমিও তাৰ হাতত পইচা দি পঠিয়াবলৈকে ভাল পাইছিলো ৷ কিন্তু শ্ৰীমতী আছিল অলপ কাঢ়া ৷ কেন্টিনত এটকা, দুটকা আদিত চকলেট, বাবল গাম আদিও পাইছিল নিশ্চয় ৷ সেইবোৰ কিনি খাবলৈ ল’লে ল’ৰাটোৰ মনটো দিনে-দিনে লুভীয়া হৈ যাব পাৰে আৰু মনে-মনে কিনি খাবলৈ ল’ব পাৰে বাবে তাক গণি-গণি আঠ টকাহা হাতত দিয়া হৈছিল ৷

এদিনৰ কথা ৷ শ্ৰীমতীৰ হাতত খুচুৰা নথকাত ল’ৰাটোৰ হাতত দহটকীয়া নোট এখন দি ক’লে,

“ চাবি কিন্তু, আঠ টকাহে খৰচ কৰিবি আৰু বাকী থকা দুটকা মোক আনি ঘূৰাই দিবি আবেলি ৷”

মূৰ দুপিয়াই শলাগি থ’লে ল’ৰাটোৱে ৷

আবেলি স্কুলৰ পৰা উভতি আহিল ল’ৰা ৷ মাকে প্ৰথমেই সুধিলে,

“দুটকাটো ক’ত? “

ল’ৰাও কম নহয় ৷ বেগৰ পৰা উলিয়াই মাকৰ হাতত দিলে দুটকাৰ মুদ্ৰাটো ৷ মই একো মন্তব্য নিদি চাই থাকিলো মাক-পুতেকৰ কাণ্ড ৷ তাৰপাছত কল্পনা কৰিলো, ল’ৰাটোৰ স্কুলৰ কেন্টিনৰ সেই দৃশ্য ৷ তাৰ হাতত এটা দুটকীয়া মুদ্ৰা ৷ সম্মুখত মোক খা মোক খা কৰি আছে চকলেট, কেডবেৰিজ, বাবল গাম ইত্যাদি ৷ সি তাৰ হাতত থকা মুদ্ৰাটোলৈ এবাৰ চাইছে ৷ কিবা এটা কিনি খাবলৈ মন গৈছে ৷ কিন্তু পাছ মুহূৰ্ত্ততে মাকৰ সকীয়নিলৈ মনত পৰিছে ৷ আৰু মুদ্ৰাটো আলফুলকৈ বেগত ভৰাই থৈছে মাকৰ হাতত দিবলৈ বুলি ৷

ল’ৰাটোলৈ ইমান মৰম লাগি গ’ল যে তাক টকা দহটা দি দিলো পিছদিনা স্কুলত কিবা কিনি খাবলৈ ৷