At the outset.. বাট চ'ৰাতে

Welcome to my world..
I am not a writer nor a poet. Just trying to narrate some of my experiences .. I am usually comfortable in writing in Assamese, my mother tongue. Have written few blogs in English and have tried my hands in composing few poems in Hindi too.. My Hindi speaking friends may excuse me for my audacity to do so..

মোৰ জগতলৈ আদৰিছো...
কোনো কবি সাহিত্যিক মই নহয়, কিছুমান অভিজ্ঞতাৰ বৰ্ণনা মাথোন কৰিছো ইয়াত.. মাতৃভাষা অসমীয়াতে লিখি ভাল পাওঁ যদিও ইংৰাজীতো লিখিছো.. হিন্দী ভাষাতো দুটামান কবিতা লিখিবলৈ চেষ্টা কৰি চাইছো....

Translate

Thursday, 27 November 2014

ৰাতি চুৰ ক'ৰবা গেইছিলি?....

ৰাতি চুৰ ক’ৰবা গেইছিলি?

দূৰণিবটীয়া ঠাইলৈ বাছেৰে যাবলৈ ওলাইছে? বাছত আপোনাৰ কাষত বহি যোৱা মানুহজনৰ ওপৰত বহুপৰিমাণে নিৰ্ভৰ কৰে আপোনাৰ যাত্ৰা কেনেকুৱা হ’ব৷ নাইটচুপাৰৰ কথা সুকীয়া৷ বাছত উঠিয়েই প্ৰায় সকলোৱে অলপ টোপনি মাৰিবলৈ চেষ্টা কৰে৷ বাছখন প্ৰায় ক’তো নোৰোৱাকৈ গৈ থাকে৷ কিন্তু দিনৰ বাছত কথাবোৰ অলপ বেলেগ হয়৷ আপোনাৰ কাষত বহা মানুহজনে যদি একান্তমনে নাক খুচৰি থাকে বা হাঁচিয়াই থাকে আপোনাৰ যাত্ৰা অস্বস্তিকৰ হ’বই৷ আৰু এবিধ সহযাত্ৰী পোৱা যায় যিসকলে বাছত বহিয়েই টোপনিয়াবলৈ আৰম্ভ কৰে৷ বিশেষকৈ খুব ৰাতিপুৱাৰ বাছ নাইবা দুপৰীয়াৰ আহাৰৰ পিছত যাত্ৰা কৰা বাছ হ’লেতো কথাই নাই৷ তেনে টোপনিপ্ৰেমী সহযাত্ৰীয়ে টোপনি মাৰিলে আপত্তি কৰিবলগীয়া একো নাথাকিলহেতেন যদিহে টোপনিতে ক’বনোৱাৰাহৈ আপোনাৰ গাত হালি নপৰিলহেতেন৷ প্ৰায়ক্ষেত্ৰতে তেনে টোপনিপ্ৰেমী সহযাত্ৰীৰ মূৰটো আহি আপোনাৰ কান্ধত লাগেহি৷ তেখেতে আপোনাৰ কান্ধখনকেই গাৰু বিবেচনা কৰি নাক বজাই শুবলৈ ধৰে৷ চাফ-চিকুণ মানুহ হ’লে অলপ হয়তো সহ্য কৰিব পাৰি কিন্তু যদি ঘাম আৰু অন্যান্য গোন্ধেৰে আমোলমোলাই থকা মানুহ হয় তেনেহলে? তেনে পৰিস্থিতিত পৰা বিভিন্ন মানুহে বিভিন্নধৰণে প্ৰতিক্ৰিয়া প্ৰদৰ্শন কৰে৷

এবাৰ বাছেৰে বৰপেটালৈ গৈ আছিলো গুৱাহাটীৰ পৰা৷ ৰাতিপুৱাৰ বাছ৷ মোৰ পিছৰ তিনিজনীয়া চীটটোত তিনিজন মানুহ৷ তিনিজনীয়া চীটবোৰ আচলতে আঢ়ৈজনীয়া চীটহে৷ কোনোমতে হেঁচা-থেলা কৰি তিনিজন বহিব পাৰে৷ তেনেদৰেই তিনিজন মানুহ বহি গৈছিল চীটটোত৷ খিৰিকিৰ কাষত বহা মানুহজনৰ পিন্ধন-উৰণৰ পৰা অলপ অভিজাত বুলি ধৰিব পাৰি৷ তেখেতৰ কাষত বহা মানুহজন দেখাত অতি সাধাৰণ৷ হয়তো ক’ৰবাত বনুৱা কাম কৰে৷

যাত্ৰা আৰম্ভ হ’ল৷ প্ৰায় পোন্ধৰ মিনিটমান পাছতে নাকৰ ঘোৰঘোৰণিৰ শব্দ ভাঁহি আহিল মোৰ পিছৰ চীটটোৰ পৰা৷ ঘূৰি নোচোৱাকৈয়ে বুজিলো ইতিমধ্যে কোনোবা এজন নিদ্ৰাদেৱীৰ কোলাত নিৰ্মল আনন্দেৰে জিৰণি লৈছে বুলি৷ প্ৰায় পাঁচমিনিটমান পাৰ হ’ল৷ তাৰপাছত হঠাতে গোটেই বাছখনৰ শান্তি ভঙ্গ কৰি মোৰ পিছৰ চীটটোৰ পৰা এজনে চিঞৰি উঠিল৷

“ ঐ .. উঠ.. ৰাতি চুৰ ক’ৰবা গেইছিলি?”

উভতি চাই দেখিলো সেই খিৰিকিৰ কাষত বহা মানুহজনে কাষত বহি টোপনি মাৰি যোৱা বনুৱাযেন লগা মানুহজনক জাউৰিয়ে জাউৰিয়ে গালি পাৰিছে তেওঁৰ গাত ভেঁজা দি টোপনি মাৰি যোৱা বাবে৷ এটামান থাপৰো মৰা যেন লাগিল৷ টোপনি মাৰি যোৱা মানুহজনে কিবা এটা ক’বলৈ চেষ্টা কৰিছিল যদিও আনজনে ওলোটাই কিবা-কিবি কৈ নিমাত কৰি থ’লে৷


গোটেই ঘটনাটোৱে বাছৰ মানুহবোৰক যথেষ্ট আমোদ দিলে৷ টোপনি মাৰি যোৱা মানুহজনলৈ বেয়া লাগিল যদিও “ৰাতি চুৰ ক’ৰবা গৈইছিলি “ বাক্যষাৰে কিবা এটা আমোদো দিলে৷ 

মিচিক-মাচাক হাঁহি খিৰিকিৰে বাহিৰলৈ চাই নিজে টোপনি নাযাবলৈ তৎপৰ হ’লো৷

No comments:

Post a Comment