ৰাতি চুৰ ক’ৰবা গেইছিলি?
দূৰণিবটীয়া ঠাইলৈ বাছেৰে যাবলৈ ওলাইছে? বাছত আপোনাৰ কাষত বহি
যোৱা মানুহজনৰ ওপৰত বহুপৰিমাণে নিৰ্ভৰ কৰে আপোনাৰ যাত্ৰা কেনেকুৱা হ’ব৷ নাইটচুপাৰৰ
কথা সুকীয়া৷ বাছত উঠিয়েই প্ৰায় সকলোৱে অলপ টোপনি মাৰিবলৈ চেষ্টা কৰে৷ বাছখন প্ৰায় ক’তো
নোৰোৱাকৈ গৈ থাকে৷ কিন্তু দিনৰ বাছত কথাবোৰ অলপ বেলেগ হয়৷ আপোনাৰ কাষত বহা মানুহজনে
যদি একান্তমনে নাক খুচৰি থাকে বা হাঁচিয়াই থাকে আপোনাৰ যাত্ৰা অস্বস্তিকৰ হ’বই৷ আৰু
এবিধ সহযাত্ৰী পোৱা যায় যিসকলে বাছত বহিয়েই টোপনিয়াবলৈ আৰম্ভ কৰে৷ বিশেষকৈ খুব ৰাতিপুৱাৰ
বাছ নাইবা দুপৰীয়াৰ আহাৰৰ পিছত যাত্ৰা কৰা বাছ হ’লেতো কথাই নাই৷ তেনে টোপনিপ্ৰেমী সহযাত্ৰীয়ে
টোপনি মাৰিলে আপত্তি কৰিবলগীয়া একো নাথাকিলহেতেন যদিহে টোপনিতে ক’বনোৱাৰাহৈ আপোনাৰ
গাত হালি নপৰিলহেতেন৷ প্ৰায়ক্ষেত্ৰতে তেনে টোপনিপ্ৰেমী সহযাত্ৰীৰ মূৰটো আহি আপোনাৰ
কান্ধত লাগেহি৷ তেখেতে আপোনাৰ কান্ধখনকেই গাৰু বিবেচনা কৰি নাক বজাই শুবলৈ ধৰে৷ চাফ-চিকুণ
মানুহ হ’লে অলপ হয়তো সহ্য কৰিব পাৰি কিন্তু যদি ঘাম আৰু অন্যান্য গোন্ধেৰে আমোলমোলাই
থকা মানুহ হয় তেনেহলে? তেনে পৰিস্থিতিত পৰা বিভিন্ন মানুহে বিভিন্নধৰণে প্ৰতিক্ৰিয়া
প্ৰদৰ্শন কৰে৷
এবাৰ বাছেৰে বৰপেটালৈ গৈ আছিলো গুৱাহাটীৰ পৰা৷ ৰাতিপুৱাৰ বাছ৷
মোৰ পিছৰ তিনিজনীয়া চীটটোত তিনিজন মানুহ৷ তিনিজনীয়া চীটবোৰ আচলতে আঢ়ৈজনীয়া চীটহে৷ কোনোমতে
হেঁচা-থেলা কৰি তিনিজন বহিব পাৰে৷ তেনেদৰেই তিনিজন মানুহ বহি গৈছিল চীটটোত৷ খিৰিকিৰ
কাষত বহা মানুহজনৰ পিন্ধন-উৰণৰ পৰা অলপ অভিজাত বুলি ধৰিব পাৰি৷ তেখেতৰ কাষত বহা মানুহজন
দেখাত অতি সাধাৰণ৷ হয়তো ক’ৰবাত বনুৱা কাম কৰে৷
যাত্ৰা আৰম্ভ হ’ল৷ প্ৰায় পোন্ধৰ মিনিটমান পাছতে নাকৰ ঘোৰঘোৰণিৰ
শব্দ ভাঁহি আহিল মোৰ পিছৰ চীটটোৰ পৰা৷ ঘূৰি নোচোৱাকৈয়ে বুজিলো ইতিমধ্যে কোনোবা এজন
নিদ্ৰাদেৱীৰ কোলাত নিৰ্মল আনন্দেৰে জিৰণি লৈছে বুলি৷ প্ৰায় পাঁচমিনিটমান পাৰ হ’ল৷ তাৰপাছত
হঠাতে গোটেই বাছখনৰ শান্তি ভঙ্গ কৰি মোৰ পিছৰ চীটটোৰ পৰা এজনে চিঞৰি উঠিল৷
“ ঐ .. উঠ.. ৰাতি চুৰ ক’ৰবা গেইছিলি?”
গোটেই ঘটনাটোৱে বাছৰ মানুহবোৰক যথেষ্ট আমোদ দিলে৷ টোপনি মাৰি
যোৱা মানুহজনলৈ বেয়া লাগিল যদিও “ৰাতি চুৰ ক’ৰবা গৈইছিলি “ বাক্যষাৰে কিবা এটা আমোদো
দিলে৷
মিচিক-মাচাক হাঁহি খিৰিকিৰে বাহিৰলৈ চাই নিজে টোপনি নাযাবলৈ তৎপৰ হ’লো৷
