At the outset.. বাট চ'ৰাতে

Welcome to my world..
I am not a writer nor a poet. Just trying to narrate some of my experiences .. I am usually comfortable in writing in Assamese, my mother tongue. Have written few blogs in English and have tried my hands in composing few poems in Hindi too.. My Hindi speaking friends may excuse me for my audacity to do so..

মোৰ জগতলৈ আদৰিছো...
কোনো কবি সাহিত্যিক মই নহয়, কিছুমান অভিজ্ঞতাৰ বৰ্ণনা মাথোন কৰিছো ইয়াত.. মাতৃভাষা অসমীয়াতে লিখি ভাল পাওঁ যদিও ইংৰাজীতো লিখিছো.. হিন্দী ভাষাতো দুটামান কবিতা লিখিবলৈ চেষ্টা কৰি চাইছো....

Translate

Sunday 17 November 2013

কালীচৰণৰ টিং



কালীচৰণৰ টিং..
চকা-মকাকৈহে মনত পৰে  
মোৰ আঢ়ৈবছৰ বয়সত সৰু ভাইটিৰ জন্ম হয়৷ সেইসময়ত ঘৰত বহু মানুহৰ সমাগম হৈছিল৷ কিন্তু তাৰ লগে লগে মোৰো ডাঙৰ হোৱাৰ প্ৰক্ৰিয়াটো আৰম্ভ হয়৷ ডাঙৰ দাদা দুজনৰ পিছে পিছে ঘূৰি-ফুৰি মই নতুন এখন জগতত সোমাই পৰোঁ৷ তেতিয়া আমি নগাঁৱৰ ওচৰৰ শেনচোৱাত থকা চৰকাৰী ৰেচম পামত থাকোঁ৷
পামত বেছি মানুহ নাছিল৷ সকলোৰে ঘৰলৈ অবাধে অহা-যোৱা চলিছিল৷ সকলোৱে মৰমো কৰিছিল৷ পামৰ এমূৰত কালীচৰণৰ ঘৰ৷ চকীদাৰ/পিয়নৰ কাম কৰে৷ কালীচৰণ বুলিয়েই দেউতাই মাতিছিল বাবে সেই নামটোহে আজিও মনত আছে৷ তেখেতসকলৰ ঘৰলৈ প্ৰায়ে যাওঁ৷ লেই তেখেতৰ পৰিবাৰে মোক মৰম কৰি বিচনাত বহুৱায়৷ তাৰপাছত লাহেকৈ মোক সোধে,
: সোণকন (মোৰ ঘৰত মতা নাম), তোমাৰ দেউতাৰ নাম কি কোৱাচোন৷
: জন্তৰ মন্তৰ লাল দাস- মই উত্তৰ দিওঁ৷ আটাইয়ে বৰ ৰস পায় মোৰ উত্তৰ শুনি৷
দেউতাৰ কুঞ্জলাল দাস নামটোনো মই কিয় আৰু কেনেকৈ জন্তৰ মন্তৰ লাল বুলি বলৈ শিকিছিলো নাজানো৷ কিন্তু সকলোৱে তাকে শুনি আনন্দ পোৱা দেখি মইও বহুদিনলৈকে তেনেদৰেই কৈছিলো৷

এদিন আবেলিপৰত অকলে কালীচৰণৰ ঘৰ পালোঁগৈ৷ ঘৰৰ বাৰান্দাত আছিল এটা টিং৷ মিঠাতেলৰ চাৰিচুকীয়া ডাঙৰ টিং এটা৷  ওপৰৰ ঢাকনিখন কাটি আঁতৰাই পেলোৱা টিংটো তাতে ৰখা হৈছিল খুব সম্ভৱ জাবৰ-জোথৰ আদি পেলাবৰ বাবে৷ মই অলপ সময় টিংটোৰ ওচৰত থিয় দি চাই থাকিলো৷ ভিতৰত একো নাছিল৷ একেবাৰে খালী৷ তাৰপাছত কি মন নাজানো, মোৰ টিংটোৰ ওপৰত বহি চাবৰ মন ল৷ ওচৰে-পাজৰে কোনো নাছিল৷ ভবামতে কাম৷ মই টিংটোত লাহেকৈ বহি দিলো৷ লাহে লাহে মোৰ সৰু শৰীৰটো টিংটোৰ ভিতৰলৈ সোমাই যাব ধৰিলে৷ প্ৰথমতে খুব ভালেই লাগিল৷ অৱশেষত গৈ মোৰ গাটোৰ অধিক অংশ টিঙৰ ভিতৰ পালেগৈ৷ কেৱল ডিঙিৰ ওপৰৰ অংশ আৰু আঁঠুৰ তলৰ ভৰি অংশহে বাহিৰ ওলাই থাকিল৷ তেনেদৰে কিছুসময় বহি থাকিলো টিংটোৰ ভিতৰত৷ অলপ পাছত আমনি লাগিব ধৰাত ওলাবলৈ চেষ্টা কৰিহে বুজিলো কথা বিষম৷ কোনোমতেই মোৰ শৰীৰটো উলিয়াব নোৱাৰি বিপাঙত পৰিলো৷ উপায় নাপাই চিঞৰি চিঞৰি কান্দিবলৈ ধৰিলো৷ মোৰ চিঞৰত ঘৰৰ ভিতৰৰ পৰা মানুহবোৰ বাহিৰ ওলাই আহিল৷ অলপ দূৰত কাম কৰি থকা মানুহবোৰো দৌৰি আহিল৷ ভালেমান মানুহ গোট খালেহি৷
 
সকলোৱে মোক টিঙৰ ভিতৰৰ পৰা উলিয়াবলৈ চেষ্টা কৰে কিন্তু মই দুখ পাই বেছিকৈ চিঞৰো৷ কাৰণ ওপৰৰ ঢাকনিখন কাটি আঁতৰাই দিয়াৰ পাছত টিংটোৰ ওপৰৰ চাৰিও দাঁতিত চোকা চোকা ধাৰ থকা টিং কিছুমান অৱশিষ্ট হিচাবে ৰৈ গৈছিল৷ মোক ওপৰলৈ টানিলে সেই জোংবোৰে মোৰ পিঠি, উৰু আদিত খোঁচ মাৰি বিন্ধি ধৰে৷ বেছি টনা-আজোৰা কৰিলে কাটি তেজ ওলোৱাৰ সম্ভাৱনা৷ অৱস্থাটো বুজি মানুহবোৰো বিপাঙত পৰিল৷ অলপ সময় কিবা আলোচনা চলিল তাৰপাছত কোনোবাই দা এখন আনিলে৷ কোনোবা এজনে অতি সাবধানেৰে টিংটো কাটিবলৈ ধৰিলে দুজনমানে মোক আথে-বেথে ধৰি থাকিল লৰ-চৰ কৰিব নোৱাৰাকৈ৷
 
অৱশেষত টিং কাটি মোক উদ্ধাৰ কৰা ল৷ কপাল ভাল আছিল৷ অলপ ছাল-বাকলি এৰাল যদিও বিশেষ একো দুখ নাপালো

তাৰপাছত কালীচৰণৰ ঘৰত চাহ-জলপান খাই সন্ধিয়া ঘৰ পালোঁগৈ৷
 
মই টিঙত সোমোৱা কথাটো পিছে দেউতাই গমকে নাপালে৷

No comments:

Post a Comment