At the outset.. বাট চ'ৰাতে

Welcome to my world..
I am not a writer nor a poet. Just trying to narrate some of my experiences .. I am usually comfortable in writing in Assamese, my mother tongue. Have written few blogs in English and have tried my hands in composing few poems in Hindi too.. My Hindi speaking friends may excuse me for my audacity to do so..

মোৰ জগতলৈ আদৰিছো...
কোনো কবি সাহিত্যিক মই নহয়, কিছুমান অভিজ্ঞতাৰ বৰ্ণনা মাথোন কৰিছো ইয়াত.. মাতৃভাষা অসমীয়াতে লিখি ভাল পাওঁ যদিও ইংৰাজীতো লিখিছো.. হিন্দী ভাষাতো দুটামান কবিতা লিখিবলৈ চেষ্টা কৰি চাইছো....

Translate

Wednesday 4 December 2013

ৰুমমেটৰ বিচনাত কোন সেয়া দীঘল চুলিৰ.....



ৰুমমেটৰ বিচনাত কোন সেয়া দীঘল চুলিৰ...

অসম অভিযান্ত্ৰিক মহাবিদ্যালয়ৰ তৃতীয় বাৰ্ষিকৰ ছাত্ৰ আছিলো তেতিয়া৷ ৰুমমেট আছিল মেকানিকেলৰ পঞ্চম বাৰ্ষিকৰ এজন ছাত্ৰ৷ অবিশ্বাস্য লেও সত্য যে তেখেতৰ লগত বহুদিনলৈ মুখা-মুখি নহৈছিলেই৷ তেখেত ৰাতিপুৱা দেৰীকৈ উঠে৷ দহ-এঘাৰ বাজি যায়৷ ইফালে মই আঠবজাৰ আগে আগে ক্লাচ কৰিবলৈ যাওঁ৷ তেতিয়া তেওঁ শুই থাকে৷ দুপৰীয়া ভাত খাবলৈ আহোঁ কিন্তু তেখেত ৰুমত নাথাকেই৷ আন কৰোবাৰ ৰুমত থাকে৷ মাজে-মাজে তেখেতৰ বিশেষ হাঁহিটো দূৰৰ পৰা ভাঁহি আহে৷ সেই হাঁহিটো এবাৰ ওলালে শেষেই নহয়৷ ভিতৰৰ পৰা বতাহ উলিয়াই দি প্ৰথমে হা্ঁহে, তাৰপাছত বতাহ ভিতৰলৈ টানি-টানি হাঁহে৷ বেক গিয়েৰ লগোৱা হাঁহি৷ সেই ভিতৰলৈ বতাহ টানি-টানি মৰা হাঁহিটোত লগৰ বোৰে ৰস পাই হাঁহে৷ তাকে দেখি তেখেতে আকৌ হা্ঁহে৷ এনেদৰে হাঁহিৰ আদান-প্ৰদান ভালেমান সময় ধৰি চলি থাকে৷ গোটেই হোষ্টেলেই শুনে সেই হাঁহি৷ ময়ো গম পাওঁ ৰুমমেট হোষ্টেলতে আছে বুলি ৰবাত৷  

কলেজৰ পৰা আহি, আবেলি ফুৰি-মেলি, আড্ডা মাৰি, নিশাৰ আহাৰ খাই, আকৌ কাৰোবাৰ ৰুমত আড্ডা মাৰি, অলপ পঢ়া-শুনা কৰি ৰাতি ১২মান বজাত মই বিচনাত পৰোঁ৷ তাৰপাছত নিদ্ৰাদেৱীৰ কোলাত৷ ৰুমমেট আহি কেতিয়া ৰুমত সোমায় গমেই নাপাওঁ৷ তেনেদৰেই পাৰ হৈ যায় বহুদিন৷
সেইসময়ত চূড়ান্ত পৰীক্ষাত বহিলেই চাকৰি পাইছিল ইলেক্ট্ৰিকেল আৰু মেকানিকেলৰ ছাত্ৰ সকলে , বিশেষকৈ অসম ৰাজ্যিক বিদ্যুত পৰিষদত৷ চাকৰিত যোগ দিয়াৰ পাছত ৰিজাল্ট ওলায়৷ তাৰে কিছুসংখ্যকে এটা-দুটা বিষয়ত বেক পায় অৰ্থাৎ ফেল কৰে৷ দুমাহমানৰ পাছত বেক পৰীক্ষা দিবলৈ আহে কলেজলৈ৷ কিছুমানে বিভাগৰ জীপ আদি লৈ আহে৷ এতিয়া শুনিলে বহুতৰে বিশ্বাস কৰিবলৈ হয়তো টান লাগিব৷

এদিন ৰাতি বাৰমান বজাত বিচনাত পৰিলো আনদিনাৰ দৰেই৷ ৰুমমেটৰ দেখা-দেখি নাই৷ দূৰৰ পৰা হাঁহিৰ শব্দও ভাঁহি অহা নাই৷ দুৱাৰখন এনেই জপাই থওঁ৷ ৰুমমেটে অতি সাৱধানে ভিতৰ সোমায় মই টোপনি যোৱাৰ পাছত৷ মই গমেই নাপাওঁ৷ সেইদিনাও তেনেদৰেই শুই পৰিলো৷
ৰাতিপুৱা সাৰ পাই ৰুমমেটৰ বিচনাৰ পিনে চালো৷ চাই থতমত খালো৷ আকৌ ভালদৰে চালো৷ দেখিলো বিচনাত ৰুমমেট নাই৷ কঁকাললৈ বৈ পৰা চুলিৰে কোনোবা এগৰাকীহে শুই আছে মোৰ ফালে পিঠি দি৷ আকৌ ভালদৰে চালো৷ হয়, মই ভুল দেখা নাই৷ দীঘল চুলিৰ কোন সেইগৰাকী? আগতেতো কেতিয়াও দেখা নাই? অলপসময় তভক মাৰি লো৷

মোৰ ৰুমমেট অতি ধাৰ্মিক, দিনত কিমানবাৰযে প্ৰাৰ্থনা কৰে তাৰ হিচাব নাই৷ আনকি ক্ৰিকেটৰ ফিল্ডিং কৰি থাকোঁতেও মাজে-মাজে চকু বন্ধ কৰি, কপালত হাত এখন দি কামাখ্যা মন্দিৰৰ পিনে চাই পঠিয়ায়৷ তেওঁনো এনে গৰ্হিত কাম কৰিবনে? চিন্তা কৰি কৰি হায়ৰাণ লো৷ কি কৰা উচিত বুজি নাপালো৷ বাহিৰলৈ ওলাই গৈ কাৰোবাক কোৱাও উচিত নহ কাৰণ ৰুমমেটৰ মান-সন্মানৰ কথা আছে৷ গতিকে অলপো সাৰ-সুৰ নকৰি দীঘল চুলিৰ সেই অজ্ঞাত ব্যক্তিৰ পিনে চাই থাকিলো৷
 
হঠাতে ব্যক্তি গৰাকীয়ে বাগৰ সলালে৷ অলপ ভালদৰে লক্ষ্য কৰিলো৷ মতা মানুহযেন লাগিল এইবাৰ৷ এইবাৰ অলপ সাহস পাই বিচনাত উঠি বহিলো ভালদৰে চাবলৈ৷ তেনেতে ৰবাৰ পৰা ৰুমমেট সোমাই আহিল৷
: সিং, উঠক৷ পৰীক্ষা আৰম্ভ বই নহয় অলপ পাছত৷
ৰুমমেটে দীঘল চুলিৰ ব্যক্তিগৰাকীক মাত লগালে৷ তাৰপাছত মোৰ পিনে চাই হাঁহি মাৰি লে,
: হা হা হা, তুমি দীঘল চুলি দেখি ভয় খাইছিলা নিশ্চয়৷ তেওঁ মোৰ পৰীক্ষা দিবলৈ অহা এজন বন্ধুৰ জীপৰ দ্ৰাইভাৰ সিং৷ ৰাতি তোমাক নজগালো আৰু৷
মই একো উত্তৰ নিদি বুৰ্বকৰ দৰে হাঁহি এটা মাৰিলো৷ তাৰপাছত ৰাতিপুৱাৰ কামফেৰা কৰিবলৈ ওলাই লো৷  
ভাবিলো,
বিচনাত কঁকাললৈকে বৈ পৰা চুলিৰ কাৰোবাক শুই থকা দেখিলে কোন ডেকা ৰাইনো মই ভবাৰ নিচিনাকৈ নাভাবিব?

No comments:

Post a Comment