At the outset.. বাট চ'ৰাতে

Welcome to my world..
I am not a writer nor a poet. Just trying to narrate some of my experiences .. I am usually comfortable in writing in Assamese, my mother tongue. Have written few blogs in English and have tried my hands in composing few poems in Hindi too.. My Hindi speaking friends may excuse me for my audacity to do so..

মোৰ জগতলৈ আদৰিছো...
কোনো কবি সাহিত্যিক মই নহয়, কিছুমান অভিজ্ঞতাৰ বৰ্ণনা মাথোন কৰিছো ইয়াত.. মাতৃভাষা অসমীয়াতে লিখি ভাল পাওঁ যদিও ইংৰাজীতো লিখিছো.. হিন্দী ভাষাতো দুটামান কবিতা লিখিবলৈ চেষ্টা কৰি চাইছো....

Translate

Thursday 12 December 2013

নালাগে দিয়ক...



নালাগে দিয়ক..
জন্ম মোৰ তিতাবৰত৷ লগতে নগাঁও, শ্বিলং আদি ঠাইত থাকি অহা যদিও বৰপেটালৈ আহি থাকিবলৈ লোৱাৰ পাছত আমি কম সময়ৰ ভিতৰতে বৰপেটীয়া ভাষা আয়ত্ব কৰি লৈছিলো৷ ১৯৬৯ চনত প্ৰথম বৰপেটা বিদ্যাপীঠ হাইস্কুললৈ গৈয়েই স্থানীয় ভাষাৰ তাৎপৰ্য বুজি পাইছিলো৷ প্ৰথন দিনাখনেই ইংৰাজীৰ শ্ৰেণীত শিক্ষকে কিবা এটা প্ৰশ্ন এজন এজনকৈ থিয় কৰাইছিল সুধিছিল৷ বেছিভাগ ৰাই থিয় হয় আৰু কয়,
পাৰ্বান্নাই ক৷
প্ৰথমতে মই তাৰ মানেনো কি একো তলা-নলা পোৱা নাছিলো৷ কিন্তু লাহে-লাহে বুজি পালো, ‘পাৰ্বান্নাই মানেপাৰিবৰ নাই দিয়কঅৰ্থাৎ নোৱাৰো৷
ডাঙৰক উত্তৰ দিলে বৰপেটাৰ মানুহে বাক্যটোৰ শেষত বা দিয়ক লগাই দিয়ে৷ সন্মান বা ভদ্ৰতাসূচক
যেনে: “ কিয়ে বাপু, তই মদনচ্চলি?”   (কিহে বোপা, তুমি মদনৰ ৰা?)
উত্তৰ: “হৈ বাহৈ ’ (হয় বা নহয়)
এই “দিয়ক” বোলা কথাটোৱেই এবাৰ অলপ আমোদজনক পৰিস্থিতি এটাৰ সৃষ্টি কৰিছিল৷
বোধকৰো ১৯৭১ চনৰ কথা৷ খুড়া এজনৰ বিয়া আছিল৷ কইনাৰ ঘৰ তেজপুৰত৷ দৰা-পাৰ্টি বাছেৰে যাবলৈ ওলাল৷ খুড়াই মোকো লগত লে৷ তেজপুৰ পালোঁগৈ সন্ধিয়া আঠমান বজাত৷ অলপ জিৰণি লোৱাৰ পাছত আমাক সকলোকে ভাত খাবলৈ মাতিলে৷ খোৱা-বোৱাৰ অতি সুন্দৰ আয়োজন৷ সকলোৱে হেঁপাহ পলুৱাই খাইছো৷ পেট ভৰি গৈছে সকলোৰে৷ পিছে বস্তু বিলাবলৈ অহাসকলে বাৰে-বাৰে আহে আৰু সোধে,
অলপ ভাত দিমনে?”
আমাৰবোৰে উত্তৰ দিয়ে, ‘নালাগে দিয়ক (তেজপুৰত নালগে বুলি কৈ নালাগে দিয়কবুলিয়েই কৈছিল)
তেনেদৰে কোৱা শুনি দিবলৈ অহাজনে আকৌ ভাত দি দিয়ে৷
তাৰপাছত মাংস দিয়াজনে সোধে, অলপ মাংস লাগিবনেকি?
আমাৰ ফালৰ পৰা উত্তৰ যায়, নালাগে দিয়ক৷
আকৌ সোপা-সোপে ঢালি দিয়ে মাংস৷ উপায় নাপাই আমাৰবোৰেও খাবলৈ বাধ্য হয় খোৱা-বস্তু নষ্ট কৰিব নুখুজি৷
সেই প্ৰক্ৰিয়াটো কিছুসময় চলি থাকিল৷
আমাৰবোৰে কথাটো বুজি পোৱা নাই, নালাগে বুলি লে বাৰে-বাৰে আকৌ কিয় দিয়ে৷
বিলনীয়া সকলৰ ফালে লক্ষ্য কৰি এনে অনুমান হ’ল তেওঁলোকো যেন অলপ আচৰিত হৈছে বৰপেটাৰ মানুহে ইমান খাব পৰা বাবে৷ তেওঁলোকৰ দুই-এজনে অলপ পাছত ফিচিঙা-ফিচিং কৰিব ধৰা যেন লাগিল
ক্ষন্তেক চিন্তা কৰি কথাটো বুজি পালো৷ আমাৰ মানুহবোৰে অভ্যাসবশতঃ বাক্যৰ শেষত দিয়ক বুলি কোৱা বাবে বিলাবলৈ অহাসকলেদিয়কবুলি খোজা বুলি ভাবে৷ আৰু আমাৰ মানুহখিনিয়ে বাৰে-বাৰে “খুজি থকা” দেখি আমাক অতি খকুৱা বুলি ভাবিবলৈ ধৰিছিল৷ অৱশ্যে সেই ভুল বুজা-বুজি আঁতৰ বলৈ আৰু বেছিসময় নালাগিল৷ আমাৰ মানুহখিনি সন্তুষ্টমনে খোৱাৰ পৰা উঠিল৷ তেওঁলোকেও সুধিবলৈ আহিবলৈ এৰিলে৷
অৱশ্যে দিয়ক বুলি কোৱাটো এতিয়াও চলি আছে দিয়ক৷


No comments:

Post a Comment