At the outset.. বাট চ'ৰাতে

Welcome to my world..
I am not a writer nor a poet. Just trying to narrate some of my experiences .. I am usually comfortable in writing in Assamese, my mother tongue. Have written few blogs in English and have tried my hands in composing few poems in Hindi too.. My Hindi speaking friends may excuse me for my audacity to do so..

মোৰ জগতলৈ আদৰিছো...
কোনো কবি সাহিত্যিক মই নহয়, কিছুমান অভিজ্ঞতাৰ বৰ্ণনা মাথোন কৰিছো ইয়াত.. মাতৃভাষা অসমীয়াতে লিখি ভাল পাওঁ যদিও ইংৰাজীতো লিখিছো.. হিন্দী ভাষাতো দুটামান কবিতা লিখিবলৈ চেষ্টা কৰি চাইছো....

Translate

Monday 8 December 2014

সমান অধিকাৰ.. কিহৰ বাবে?

সমান অধিকাৰ… কিহৰ বাবে?

ভাৰতৰ যে চাকৰি কৰা নাই৷ কি কি যে পৰিস্থিতিৰ সম্মুখীন হোৱা নাই !

তেতিয়া মই অকলে অসমৰ বাহিৰত আৰু পৰিয়াল গুৱাহাটীত৷সৰু ৰাটোৰ হাইস্কুল শিক্ষান্ত পৰীক্ষা ওচৰ চাপি অহাত মইও অসমৰ ওচৰ চাপোঁ বুলি পশ্চিমবঙ্গৰ ইঞ্জিনিয়াৰিং কলেজ এখনলৈ আহিলো প্ৰিন্সিপাল হিচাবে৷ হাওড়াৰ পৰা প্ৰায় পঞ্চাশ কিলোমিটাৰ দূৰ৷ মোটামুটি কলিকতা বুলিয়েই ধৰিব পাৰি৷ কলেজখনত পশ্চিমবঙ্গৰ লগতে ঝাৰখণ্ড আৰু বিহাৰৰো ছাত্ৰ-ছাত্ৰী অনেক৷ প্ৰায় দুহেজাৰ ছাত্ৰ-ছাত্ৰী৷ সমস্যাও অনেক৷ মোৰ আগৰ প্ৰিন্সিপালজন হেনো মাত্ৰ তিনিদিন থাকিয়েই বিদায় লৈছিল মই চাকৰিত যোগদান কৰাৰ পাছতহে কথাটো গম পালো৷ এজন ৰাহেনো ফেল কৰিছিল৷ কলেজৰ পৰা ইন্টাৰনেল নম্বৰ বেছিকৈ দিলে ৰাটো ফেল নকৰিলেহেতেন, গতিকে কিয় কম নম্বৰ দিছিল বুলি ছাত্ৰ-ছাত্ৰীৰ প্ৰচণ্ড আন্দোলন হৈছিল৷ কলেজৰ প্ৰায় ৩০০ টামান কম্পিউটাৰ  ভাঙি পেলাইছিল হেনো৷ প্ৰিন্সিপালৰ কোঁঠাটোও হেনো জ্বলাই দিছিল৷ মোক সেই কোঁঠাতে বহিবলৈ দিয়া ল৷ কিমান দিন তিষ্ঠিব পাৰো ঠিক নাই বুলি ঈশ্বৰৰ নাম লৈ মই কাম আৰম্ভ কৰিলো৷

সমস্যাৰ মুখামুখি বলগা প্ৰায় তিনিদিন পিছৰ পৰাই৷ আৰম্ভ হ'ল এটাৰ পিছত এটাকৈ লানি নিছিগা ঘটনাক্ৰম৷

ইন্টাৰনেল নম্বৰৰ বাবে পৰীক্ষা আৰম্ভ সেইদিনা৷ মই মোৰ কোঁঠাত ভাইচ প্ৰিন্সিপালৰ সৈতে বহি আছো৷ হঠাতে প্ৰচণ্ড হুলস্থূল আৰম্ভ ল৷ লগতে খিৰিকিৰ আয়না ভঙাৰ শব্দ৷ ধুম-ধাম, খিটলিং-খাটলাং৷ কিনো হৈছে বুলি আমি চাবলৈ যাবলৈ ওলালোঁ পিছে কোঁঠাৰ পৰা বাহিৰ ওলাবলৈ নাপালোৱেই৷ ওপৰ মহলাৰ পৰা হুৰহুৰাই নামি আহিল এজাক ৰা-ছোৱালী৷ ছোৱালীকেইগৰাকীমান আগত৷ আহিয়েই মোক দুৱাৰমুখতে ভেটা দি ধৰিলে৷

কি হৈছে?তোমালোক কোন ক্লাচৰ?” মই গহীন ভাবে সুধিলো৷

আমি আই. টি. থাৰ্ড চেমেস্টাৰ”, ছোৱালী এজনীয়ে লে৷

কি হৈছে? কিহৰ ইমান গণ্ডগোল?”

চাৰ এইখন কলেজত সকলোৰে লগত সমান ব্যৱহাৰ কিয় কৰা হোৱা নাই?” ছোৱালীজনীয়ে যথেষ্ট জোৰেৰে চিঞৰি চিঞৰি লে৷

কি সমান ব্যৱহাৰ?” মই গহীনভাবেই সুধিলো৷

চাৰ ফাইনাল ইয়েৰৰ স্টুডেন্ট বিলাকে এখন বেঞ্চত পাঁচজনকৈ বহি পৰীক্ষা দি আছে৷ আমাক কিয় দুটা দুটাকৈ বহুউৱা হৈছে? আমাকো পাঁচটাকে  বহিবলৈ দিব লাগিব৷ছোৱালীজনীয়ে দাবী কৰি লে৷ বাকী সকলোৱে তাইৰ কথাত হয়ভৰ দিলে৷

মনতে ভাবিলো, কি আজৱ কাণ্ড ! এখন বেঞ্চত পাঁচজনকৈ বহিবলৈ লাগে যাতে ইটোৱে সিটোৰ পৰা চাই চাই লিখিব পাৰে৷ নকল কৰাৰ বাবে সমান অধিকাৰ লাগে সকলোকে৷
বঙালীত কথাকোৱাত মই তেতিয়াও পাৰ্গত হোৱা নাছিলো বাবে ভাইচ প্ৰিন্সিপালজনেই নিজৰ কলিকতীয়া ষ্টাইলত ভালদৰে গালি বৰ্ষণ কৰিলে ছাত্ৰ-ছাত্ৰীবোৰক৷

ঠিক আছে, “মই লাহেকৈ লো, “কাইলেৰ পৰা চিনিয়ৰবোৰকো দুজন-দুজনকৈ বহুউৱা ব৷ তেতিয়াতো আপত্তি নাই?”


ঘটনাটো বেছি আগনাবাঢ়িল৷ সিমানতে নিয়ন্ত্ৰণ ল৷ নকল কৰিবলৈ সুযোগ দিব লাগে বুলি কোনো লাজ নকৰি. বৰং দাবী কৰি ক’বলৈ সাহস কৰা সেই ছাত্ৰ-ছাত্ৰীসকলে কিন্তু আজি চলি থকা বহুতো কথাই উদঙাই দিলে৷

No comments:

Post a Comment