বেগৰ মহিমা..

বেগৰ মহিমা..

দিল্লীত পি এইচ ডি কৰি থকা সময়চোৱাত সৰু সৰু ল’ৰা দুটাৰে সৈতে শ্ৰীমতী গুৱাহাটীতে আছিল৷ মই প্ৰায় প্ৰতি দুমাহৰ মূৰে মূৰে গুৱাহাটীলৈ আহিছিলো৷ সেইসময়ত টিকট কটাও এটা ডাঙৰ সমস্যা আছিল৷ ৰাতিপুৱাতে গৈ সৰোজিনী নগৰত টিকটৰ বাবে লাইন দিব লাগে৷ নহলে আবেলি৷ সেইসময়ত উৰাজাহাজেৰে অহাৰ কথা ভাবিবই নোৱাৰি৷ দিল্লীৰ পৰা গুৱাহাটীৰ ভাড়া প্ৰায় এমাহ-দুমাহৰ দৰমহাৰ সমান৷ সেয়া আছিল ১৯৯৫-৯৮ৰ সময়ৰ কথা৷

ৰেলৰ সকলো শ্ৰেণীতে ভ্ৰমণ কৰিছিলো৷ দুবাৰমান প্ৰথম শ্ৰেণীতো ভ্ৰমণ কৰি কেনেকুৱা লাগে সোৱাদ লৈ চাইছিলো৷ কিন্তু অতি সাধাৰণভাবে শ্লিপাৰ শ্ৰেণীত ভ্ৰমণ কৰাৰো বেলেগ এটা আমেজ আছে৷ ইতিমধ্যে হিন্দী কোৱাত কিছু আত্মবিশ্বাস আহি গৈছিল বাবে মানুহৰ লগত মিলি পৰিব পাৰিছিলো৷

ঘৰলৈ আহিলেও যিহেতু মাত্ৰ তিনি-চাৰিদিনৰ বাবেহে আহিবলৈ ছুটি পাওঁ গতিকে সৰু পুৰণা এয়াৰবেগ এটাতে অকণমান কিবাকিবি ভৰাই লৈ ৰেলত উঠি দিওঁ৷ গুৱাহাটীৰ পৰা বৰপেটা/বঙাইগাওঁলৈ যাবলৈ বাছত উঠি দিয়াৰ নিচিনাকৈ৷ প্ৰয়োজনীয় সকলোখিনি ঘৰত থাকেই৷ একো নানিলেই হয়৷

এবাৰ নৰ্থ ইষ্ট এক্সপ্ৰেছেৰে গুৱাহাটীৰ পৰা দিল্লীলৈ গৈ আছো৷ শ্লিপাৰ শ্ৰেণীত৷ গৰমৰ দিন৷ মোৰ পিন্ধনত পঁচিশটকীয়া হাফচাৰ্ট এটা৷ ফুটপাথত কিনা৷ পিন্ধি পিন্ধি উৱলি গৈছিল যদিও ৰেলত তেনেকুৱা কাপোৰ পিন্ধিয়েই অহা-যোৱা কৰিছিলো৷ লগত পুৰণি এয়াৰবেগ এটা৷ আশী টকাত কিনিছিলো কলিকতাত৷ চেইনডাল বন্ধ কৰি তলা মাৰিবৰো ব্যৱস্থা নাই৷ 

খিৰিকিৰ কাষত মোৰ চীট৷ সম্মুখৰ চীটৰ তলতে বেগটো থৈ দিলো৷ বেলেগে নতুন-নতুন , দামী-দামী চুটকেচ , বেগ আদি  শিকলিৰে বান্ধি থয়৷ মোৰ পিছে কেতিয়াও তেনেদৰে বন্ধা মনত নপৰে৷ 

সন্ধিয়া নিউ জলপাইগুড়িত মাৰোৱাৰী স্বামী-স্ত্ৰী এহাল উঠিল৷ তেওঁলোকৰ ধুনীয়া ভি আই পি চুটকেচটো মোৰ ছাল-বাকলি যোৱা বেগটোৰ কাষতে থৈ প্ৰকাণ্ড শিকলি এডালেৰে তলা লগাই বান্ধি থ’লে৷ ভাত-পানী খাই সকলো দীঘল দিলো৷ কেতিয়া টোপনি আহিল গমেই নাপালো৷

হঠাত চিঞৰ-বাখৰ শুনি সাৰ পালো৷ তেতিয়া ৰাতিপুৱা পাঁচমান বাজিছে৷ দেখিলো মাৰোৱাৰী মহিলাগৰাকীয়ে কান্দি আছে৷ কি হ’ল সুধিলো গিৰিয়েকক৷ গিৰিয়েকে চীটৰ তললৈ আঙুলিয়াই দি ক’লে,

: নিলে, সকলো নিলে৷ শিকলি কাটি চুটকেচটো লৈ গ'ল৷ আমি বিয়া এখনৰ বাবে গৈ আছো৷ প্ৰায় পঁচিশ হেজাৰ টকামানৰ অলঙ্কাৰ আছিল৷ কাপোৰ-কানি ধৰি মুঠতে চল্লিশ হাজাৰমানৰ বেছি হ'ব৷

সেই সময়ৰ চল্লিশ হাজাৰ মানে এতিয়া কেইবালাখো হ'ব৷

মই চীটৰ তললৈ চালো৷ চুটকেচটো নাই৷ কিন্তু মোৰ দুৰ্বল বেগটো সগৌৰৱে জিলিকি আছে৷ বেগটো হাতেৰে টানি আনিলো৷ চেইনডাল খুলি হাতখন ভৰাই চালো৷ তিনিশ পঞ্চাশটকাৰে নতুনকৈ এফ এম/এ এম  ৰেডিঅ' এটা কিনি লৈ আহিছিলো৷ কাপোৰৰ ওপৰতে থৈ দিছিলো, বেগৰ ভিতৰত৷ ৰেডিঅ"টো আছে৷ চোৰে চেইনডাল খুলি মোৰ ৰেডিঅ'টো অন্ততঃ নিব পাৰিলেহেতেন৷ তাকো নিনিলে৷

বেগটো দেখি মোক হয়তো ভিকহু বুলি ভাবিলে৷