At the outset.. বাট চ'ৰাতে

Welcome to my world..
I am not a writer nor a poet. Just trying to narrate some of my experiences .. I am usually comfortable in writing in Assamese, my mother tongue. Have written few blogs in English and have tried my hands in composing few poems in Hindi too.. My Hindi speaking friends may excuse me for my audacity to do so..

মোৰ জগতলৈ আদৰিছো...
কোনো কবি সাহিত্যিক মই নহয়, কিছুমান অভিজ্ঞতাৰ বৰ্ণনা মাথোন কৰিছো ইয়াত.. মাতৃভাষা অসমীয়াতে লিখি ভাল পাওঁ যদিও ইংৰাজীতো লিখিছো.. হিন্দী ভাষাতো দুটামান কবিতা লিখিবলৈ চেষ্টা কৰি চাইছো....

Translate

Thursday 17 October 2013

মাটিত লগা ওঁঠ..



মাটিত লগা ওঁঠ..

আন ঠাইৰ বিষয়ে নাজানো, কিন্তু বৰপেটাৰ মানুহৰ এটা বিশেষ স্বভাৱ লক্ষ্য কৰিছিলো মানুহৰ চেহেৰা আদিক লৈ ৰসিকতা কৰাৰ৷ হয়তো নিৰ্দোষ ধেমালি বুলিও ক’ব পাৰি৷ বহুসময়ত মানুহৰ উপনাম আদিও প্ৰচলিত হৈ যায় তাৰ আলমতেই৷ লেংৰা, নাককাটা, মাদা, ক’লা, বগা আদি উপনামৰ সৈতে বৰপেটাৰ মানুহবোৰ পৰিচিত হৈ পৰে সহজে৷ 

সৰুৰে পৰা মোৰ চেহেৰা আৰু অবয়বক লৈ নানা ধৰণৰ মন্তব্য শুনিবলৈ পাইছিলো৷ মোৰ বিয়াগোম চেপেটা নাকটোৰ কাৰণেই বেছিভাগ উপনাম মই পাইছিলো৷ কিছুমানে মাতিছিল মোক “কাচেৰী” (কছাৰী) বুলি, কিছুমানে মাতিছিল “খাচীয়া” বুলি৷ দেখাত শকত বাবে “মাদা” নামটোও পাইছিলো৷ চুটি-চাপৰ আছিলো বাবে কিছুমানে মাতিছিল “গাইথা” বুলি৷ বহল নাকটোৰ বাবে মোক মোমাইদেউৰ ফালৰ আবুৱে নাম দিছিল “চতল নাকা” (চোতালৰ সমান বহল নাক) আৰু “তিন হাল গৰু সুমে যাৱা” (নাকেৰে তিনি হাল গৰু সোমাই যোৱা)৷ সেই নামবোৰে মোৰ কুমলীয়া মনত অলপ হ’লেও হীনমন্যতাৰ সৃষ্টি নিশ্চয় কৰিছিল৷ নিজকে মই কুন্ধচ বুলি মানি লৈছিলো আৰু খোলাকৈ হাঁহিবলৈও সংকোচ কৰিছিলো, হাঁহিলে আৰু বেয়া দেখিব বুলি৷ পাছলৈ অৱশ্যে সেই নামবোৰ সহজভাবে লবলৈ শিকিছিলো৷ আনকি মোৰ অতি ৰসিক শহুৰেও প্ৰায়ে ধেমালি কৰি কৈছিল, “তই ৰুমত বেছি সময় নাথাকিবি, থাকিলে গোটেই অক্সিজেন শেষ হৈ যাব৷” মোৰ ডাঙৰ নাকটোৰে একেলগে উশাহত গোটেই অক্সিজেন টানি লওঁ বুলি তেখেতে ধেমালি কৰিছিল৷ 

এনেবোৰ কথা মনলৈ আনিলে মনত পৰে কটন কলেজত পঢ়া সময়ৰ কথা এটা৷ প্ৰথম কলেজলৈ আহিয়েই কিবা কাৰণত ফটো এখন উঠিব লগা হ’ল৷ ফটোখন এটেষ্ট কৰিবলৈ আমাৰ আবাসৰ অধীক্ষক স্বৰ্গীয় বাপুকৃষ্ণ চৌধুৰী চাৰৰ ওচৰ পালোঁগৈ৷ তেখেতো বৰপেটাৰ লোক আছিল৷ যথেষ্ট ৰসিক মানুহ আৰু মন্তব্য কৰাত যথেষ্ট সুনাম আছিল তেখেতৰ৷ মোৰ ফটোখনলৈ চাই তেখেতে মন্তব্য কৰিলে,
“তলৰ ওঁঠটো দেখোন মাটিত লাগিছে৷”

তেখেতে চহী কৰাৰ পাছত মই মোৰ ফটোখন ভালদৰে চালো৷ হয়, মোৰ তলৰ ওঁঠটো যথেষ্ট ডাঙৰ৷ চাৰে কথাটো ঠিকেই মন কৰিলে আৰু অতি খাপখোৱা মন্তব্যই কৰিলে৷ কথাটোত মই বৰ ৰস পালোঁ, মন্তব্যটোত চাৰৰ মৰম মিহলি হৈ থকা যেন লাগিল৷ চাৰৰ কথা মনত পৰিলে আজিও সেই মন্তব্যটোলৈ মনত পৰে৷ 

ফটোখন এতিয়াও আছে৷ ফটোখনলৈ চালে আজিও চাৰলৈ মনত পৰে আৰু তলৰ ওঁঠটো এবাৰ স্পৰ্শ কৰি চাওঁ৷

No comments:

Post a Comment